ela...

Calzou as súas botas e votou a andar… esas botas case destrozadas polos anos, polo uso… pero adorábaas… era a relación de amor máis profunda que nunca existira…
Comezou a andar polas rúas grises daquela cidade… todos a miraban… todos a miran, sempre crendo que tras a súa pel se atopa algo incrible, algo especial que ninguén nunca poderá ver…
En realidade non é así, pero cando ela pasa o chan treme un pouco…