Curtametraxe....

Necesito un tempo para adaptarme… cando deixei de mercar roupa para mercar libros?
Eu tamén decidín abrir o parasol e andar durante dez mil millas… e cando as recorra marcharei a outro país, a outro lugar… non por odio, nin por rabia, nin tan sequera porque así o queira… simplemente porque si… a veces as cousas pasan porque si… a veces encollemos sen poder evitalo…. a veces as mazás caen da árbore cando non sopra o vento, ou cando non hai nada que as empuxe a facelo…

Posiblemente ti sigas aí, coa cara inchada e pálida e a mirada fixa en sabe deus que cousa… posiblemente sexa eu a que siga aquí intentando adiviñar que parte da película me perdín...  ou cal vin eu que os demais non viron…

Posiblemente todo siga igual… sen cambios… sen variacións… sen vento que axite o meu pelo… sen choiva que molle o teu…

Pero dá igual… ao fin e ao cabo todo forma parte desta curtametraxe….

Cores primarias

Pecho os ollos para ver cores… infinitos puntiños de cores… ínfimos puntiños de cores…
Un mapa que non leva a ningure … sen límites… sen nome …
Pero sígoo, míroo todo con atención intentando descubrir algo… algo novo e emocionante…
Non hai nada… por suposto que non hai nada!
Pero non é malo… que gusto dá rañar un gran que pica…

Mira as cores primarias… A resposta non está no vento, a resposta está nas cores primarias!