...

-         -  Queres follar?
- Si.

- Gústame a túa sinceridade.

- A min que sexas tan directa.

- Que sexa tan directa?

- Si, es a primeira que me fai esa pregunta tan abertamente…

- Si? Pois ti non es o primiero que responde “si”.

- Imaxino.

- Pois imaxinas ben.

(silencio incómodo…deses silencios que te deixan KO e non che permiten reaccionar… deses que non che deixan pensar con claridade e fan do teu cerebro un nudo que se revolve para intentar desfacerse pero, claro está, esto non se efectúa até que algún dos dous o rompa e comece a fluír unha conversa, aínda que nestes intres, e este é un punto importante, non fai falla falar…).

El mira o chan, eu miro as miñas mans que temblan, pero non de nervos, nin por medo, non… simplemente é o pulso…o meu pulso é coma unha lavadora vella cando centrifuga…

- Bueno… e, ao final que?

- Ao final que de que?

- Bueno… o que me acabas de preguntar…

- Mmm… - intento recordar que foi o que lle preguntei, realmente esquecérame…

- A… - el cala, sei que quere dicir algo pero as súas palabras afóganse…

- Que?

- Que de que?

- Non ías dicir nada?

- Pois… non… bueno…non, non… nada. – sen querelo fixa os seus ollos nos meus…

- Oes? Que igual é mellor.. como dicilo…? – vacilo- que vou mercar tabaco. Vémonos noutro momento e falamos. – a súa cara expresa sorpresa…pero non da boa…

- A… vale…vale, está ben… noutro momento… pero…

E puxen os cascos e votei a andar. El seguía dicindo algo, seguía falando mentres me vía marchar… creu que non o escoitaba pero, o certo é que si que o fixen... a música estaba apagada… non podía dar volta… non sempre se pode seguir adiante, as veces necesitamos parar pero, as veces parar non nos deixa seguir andando…